Prosto dla dzieci. Zbiór kazań. Rok B

Zbiór kazań Księdza Pogodnego.

Jakie powinno być dobre kazanie? Jak pozyskać słuchacza dla Bożej sprawy, jak wyzwolić w nim to, co najlepsze, dotrzeć do ukrytych pierwiastków dobra, jak skłonić do pogłębiania wiary i wiedzy religijnej? Te pytania zadaje sobie każdy kapłan przygotowujący się do niedzielnych i świątecznych „wystąpień”. Pomocą w poradzeniu sobie z kaznodziejskimi dylematami jest ta książka – zbiór tekstów, które pomogą wygłosić naprawdę interesujące kazanie.
W tej książce wyczuwa się puls dzisiejszego świata. Ewangelicki teolog Karl Barth powiedział kiedyś, że prawdziwy kaznodzieja w jednej ręce powinien trzymać Pismo Święte, a w drugiej gazetę. To prawda, ponieważ Bóg cały czas działa w historii ludzkości i komunikuje się z nami przez rozgrywające się wokół nas wydarzenia – mówi przez wieki. Kaznodzieja ma obowiązek być uważnym obserwatorem, tak jak Autor, który śledzi rzeczywistość i wyciąga wnioski. Dlatego w tym zbiorze znalazło się mnóstwo przykładów z prasy, literatury, malarstwa, historii, muzyki czy po prostu z codziennego życia. To prawdziwa skarbnica, baza, która pozwoli kapłanowi dotrzeć do słuchacza, wzbudzić w nim właściwe emocje.
My, kapłani, czasami zapominamy o ograniczeniach ludzkiej percepcji, o tym, że warunki w kościele nie są tak komfortowe jak w teatrze czy w kinie. W świątyni często brakuje wygodnego fotela i trudno się skupić, bo na przykład jest duszno lub zimno. Ksiądz Pogodny o tym nie zapomina. Jego kazania nie nudzą. Są ciekawe, zrozumiałe i przejrzyste. On nie rozmienia się na drobne, nie mnoży dygresji, które zamazują oś narracji. W przystępny sposób dzieli się swoimi przemyśleniami i pozostawia słuchacza z wyrazistą pointą.
Ksiądz Pogodny mówi jak człowiek do ludzi. W jego kazaniach nie znajdziemy kościelnej nowomowy, wyrażeń, których nie używa się we współczesnej polszczyźnie, a z jakichś przyczyn zagościły na ambonie. Nie ma w nich słów, które murem sztucznego patosu odgradzają kaznodzieję od wiernych. Jest za to polszczyzna zrozumiała dla wszystkich – dla naukowca i dla człowieka prostego.
Z całą odpowiedzialnością polecam wszystkim tę publikację.

bp Antoni Długosz